เมื่อครั้งไปเที่ยว น้ำตกเจ็ดสาวน้อย อ.หมวกเหล็ก จ.สระบุรี

ใครสามารถกว่ากัน

“ใครสามารถกว่าใคร”
อาจารย์คนหนึ่งมีความรู้สอบได้ชั้น “ซิ่วฉ่าย” จึงถือตัวว่ามีความรู้ความสามารถมาก ก็เลยดูถูกเหยียดหยามคนที่หากินด้วยแรงกายว่าต่ำต้อย สู้คนรู้หนังสือไม่ได้ วันหนึ่งลูกศิษย์ได้เชิญอาจารย์มารับประทานอาหารที่บ้านโดยจัดให้อาจารย์นั่งร่วมโต๊ะกับ ช่างปูน ช่างตัดเสื้อ และชาวนาอย่างละคน อาจารย์เห็นลูกศิษย์จัดให้นั่งร่วมโต๊ะกับคน “โง่ๆ” ก็ไม่พอใจรู้สึกว่าเสียเกียรติ แต่ไม่กล้าขัดขืนเกรงจะถูกกล่าวหาว่าเสียมารยาท ในขณะที่กินอาหาร อาจารย์ต้องการแสดงค่าของตนเองจึงคุยโม้โอ้อวดไม่หยุดปาก จนเพื่อนร่วมโต๊ะรำคาญจึงถามว่า
“ท่านอาจารย์ครับ ท่านมีความรู้ความสามารถด้านไหน” ท่านอาจารย์เอามือลูบหนวดเคราอย่างภาคภูมิแล้วพูดช้าๆ ว่า “สรรพสิ่งหมื่นแสนในโลกนี้ล้วนต่ำต้อยทั้งสิ้น วิชาหนังสือเท่านั้นจึงจะถือได้ว่าสุดยอด” แล้วพูดเป็นกลอนว่า “อันพู่กัน กระดาษ แท่นหมึกนี้ เป็นยอดดีเหนือสิ่งทั้งหลายสิ้น
เอ็งมีตา หามีแวว แว่วแต่กิน อยากจะดิ้น หาอะไร ให้ว่ามา”
ช่างปูนได้ฟังจึงกล่าวว่า
“มีดขูดปูน ชุดนี้ สิดีนัก สร้างอาคาร บ้านพัก เสียนักหนา
หากอาจารย์ นั่งอ่าน แต่ตำรา โดนแดดกล้า น้ำค้างพรม จะพานตาย”
ช่างตัดเสื้อจึงเสริมว่า
“อันเข็มด้าย และมีด ชุดนี้หนอ ทำเสื้อผ้า หุ้มห่อ ท่านทั้งหลาย
ไม่มีเรา เอาอะไร มาแต่งกาย ต้องแก้ผ้า ไม่อาย บ้างหรือไร ”
ชาวนาพูดต่ออีกว่า
“อันเสียมจอบ ที่ถือ ในมือนี้ ข้างสาลี แตงถั่ว จึงเกิดได้
ไม่มีข้า อาจารย์ กินอะไร หรือชอบใจ กินดิน ก็เชิญเลย”
ท่านอาจารย์ซิ่วฉ่ายเมื่อได้ฟังดังนั้นก็หน้าแดงนั่งก้มหน้าด้วยความอับอาย กลืนคำข้าวเหมือนดั่งกลื่นหมาป่า และเสือเข้าไป จึงค่อยๆ วางตะเกียบแล้วลุกขึ้นลาเจ้าภาพกลับไป.....
เป็นอย่างไรบ้างคะกับบทความข้างต้น คุณผู้อ่านสามารถตัดสินได้หรือยังว่า “ใครสามารถกว่าใคร”

ภาพประทับใจ "พระเจ้าอยู่หัวของฉัน"

เมื่อเห็นภาพนี้ทุกครั้งก็เกิดความสุขใจ สุขใจที่เห็นพระจริยวัตรที่งดงามของพระมหากษัตริย์ต่อประชาชนของพระองค์ ทรงโน้มพระวรกายรับดอกไม้จากหญิงชราชาวบ้านที่มารอเฝ้ารับเสด็จ แม้ดอกไม้นั้นจะเหี่ยวมากแล้วก็ตาม พระองค์ทรงเป็นหัวใจของชาวไทยทั้งชาติ ข้าพเจ้าในฐานะพสกนิกรคนหนึ่งของพระองค์ท่าน ที่ได้เกิดมาภายใต้ร่มพระโพธิสมภาร มีชีวิตอยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุขมาได้ทุกวันนี้เพราะมีพระองค์ที่ทรงทุ่มเทพระวรกาย เพื่อประโยชน์สุขของประชาชน จากพระราชกรณียกิจที่พรองค์ทรงทำย่อมบ่งบอกได้ถึงนำพระทัยที่ทรงเปี่ยมล้นด้วยเมตตาธรรม ยากที่จะหาสิ่งใดตอบแทนได้ ข้าพเจ้าเชื่อว่าคนไทยทุกคนมีความปรารถนาเป็นที่สุดที่จะเห็นพระองค์ทรงพระเกษมสำราญ มีพระพลานามัยที่สมบูณร์แข็งแรง มีพระชนมายุยิ่งยืนนาน สถิตย์เป็นร่มโพธิร่มไทร เป็นที่รักและเทิดทูนของปวงชนชาวไทยทั้งประเทศตราบชั่วนิรันดร์.....พวกเรารักพระเจ้าอยู่หัว...

ภาพประทับใจ

ประทับใจภาพนี้เนื่องจาก คำพูดที่ว่า"ไม่มีน้ำ ไม่มีชีวิต"เป็นคำกล่าวที่แท้จริง มีน้ำที่ไหนก็จะเห็นความมีชีวิตที่นั่น นำให้ความชุ่มฉ่ำ น้ำช่วยดับความรุ่มร้อน สายนำจะเกินทางไปอย่างไม่หยุดหย่อน สายน้ำยอมทอดตัวลงสู่ที่ตำเพื่อยังพาความมีชีวิตให้กับทุกๆที่ แต่ในบางครั้งสายนำก็โหดร้ายพล่าผลาญชีวิตผู้คน แต่สาเหตุที่ทำให้สายนำเป็นเช่นนั้นก็คงต้องเนื่องมาจากคนอีกนั่นแหละที่ตัดไม้ทำลายป่า ทำลายทรัพยากรธรรมชาติ สายน้ำนอกจากจะให้และทำลายชีวิตนั้น น้ำในหลักธรรมยังเป็นเครื่องช่วยประสานให้ทุกอย่างอยู่รวมกันได้ น้ำยังแปรเปลี่ยนไปตามสถานะที่มันอยู่เปรียบดังมนุษย์ต้องรู้จักปรับตัวให้เข้ากับทุกสถานการณ์ และอื่น ๆ น้ำในการครองเรือน 4 น้ำ คือ 1 น้ำคำ วาจาไพเราะย่อมผูกใจผู้ฟัง น้ำมือ เสน่ห์ปลายจวักสร้างครอบครัวที่เป็นสุข น้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อคนรอบข้าง และน้ำอดน้ำทน ทำให้ครองชิวตคู่อย่างยืนยาว....นี่เป็นเพียงเสี้ยวเดียวในความประทับใจที่มีต่อสายน้ำ สายชีวิต.....

รู้จักครูป้อม

สรุปความรู้ที่ได้รับจากการเรียน

สรุปความรู้ที่ได้รับจากการเรียนวิชาการจัดการนวัตกรรมและสารสนเทศ
ครั้งที่ 1
ข้าพเจ้าได้รับความรู้ในเรื่องความสำคัญของระบบสารสนเทศ การให้ความสำคัญกับข้อมูล เพราะข้อมูลและสารสนเทศมีความสำคัญต่อการต่อการบริหารทั้งในด้านการวางแผน การตัดสินใจ และการดำเนินการ โดยใช้กระบวนการส่งและรับสาร จากข้อมูลดังกล่าวผู้เรียนสามารถนำมาใช้การดำเนินกิจกรรมกลุ่มร่วมกัน โดยร่วมกันวางแผนงานตามที่ได้รับมอบหมาย ใช้ข้อมูลเป็นทางเลือกประกอบการตัดสินใจในการหาคำตอบ แนวทางในการใช้กระบวนการคิด เพื่อให้เกิดองค์ความรู้อย่างกว้างขวาง โดยการนำเสนอผ่านกระบวนการกลุ่ม

ครั้งที่ 2
ข้าพเจ้าได้รับความรู้ในเรื่องการบริหารการศึกษาโดยการนำเอาระบบสารสนเทศมาใช้ในการบริหารงานให้เกิดประสิทธิภาพและเกิดการแข่งขันทางการจัดการศึกษา โดยนำเทคโนโลยีมาเปลี่ยนสภาพให้เป็นความรู้ที่ชัดเจนมากขึ้น สามารถนำเอาเทคโนโลยีเข้ามาใช้ในการพัฒนาคน สังคม และประเทศชาติให้ดีขึ้นกว่าเดิม เช่นการจัดทำสื่อนวัตกรรมทางการศึกษาในรูปแบบCAI ,E-learning เป็นต้น ช่วยให้ผู้เรียนสามารถศึกษาค้นคว้าได้ด้วยตนเองเรียนรู้ได้ทุกสถานที่ ไม่จำกัดเวลาเรียน และสามารถเรียนรู้ได้ตลอดชีวิต ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ที่จะกำหนดบทบาทของชั้นเรียนให้น่าสนใจ มีพัฒนาการในกระบวนการทำงานกลุ่ม เปิดโอกาสให้ทุกคนได้แสดงออกทั้งการกระทำและความคิดเห็น
ครั้งที่ 3
ข้าพเจ้าไม่ได้เข้าเรียนเนื่องจากติดภารกิจทางราชการ ข้าพเจ้าได้ศึกษาและเรียนรู้การทำงานตามภาระงานที่ได้รับมอบหมายจากอาจารย์ผู้สอน และขอรับคำแนะนำเพื่อปรับปรุงและพัฒนางานของตนเองตามศักยภาพ จากการศึกษาด้วยตนเองในครั้งนี้ทำให้ค้นพบว่าไม่มีสิ่งใดที่เราทำไม่ได้หากเรามีความตั้งใจ ส่วนผลงานคงต้องเรียนรู้และปรับปรุงต่อไปเรื่อย ๆ ขอบพระคุณอาจารย์ที่แนะนำ ให้ความรู้และสร้างโอกาสในการเรียนรู้บทเรียนในหลายๆ ด้าน ขอบคุณในความมุ่งมั่นที่เพียรพยายามให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ และมีพัฒนาการด้านเทคโนโลยีเพิ่มมากขึ้น ขอบคุณค่ะ.
ครั้งที่ 4
อยากจะบอกอาจารย์ว่า การเรียนครั้งนี้มันส์ มากกก ต้องตื่นตัวตลอดเวลา และก็สนุกกับการเรียนมาก ทำให้รู้ว่าวิธีการเรียนการสอนมีหลากหลายวิธีที่ทำให้ผู้เรียนสนุกและเป็นศูนย์กลางจริง ๆ สนับสนุนคำพูดของคุณชาริณีที่ว่าถ้ามีโอกาสต้องการให้อาจารย์มาสอนอีก นอกจากบทเรียนที่ดิฉันได้เรียนรู้ ดิฉันคิดว่า ได้เรียนรู้การดำรงชีวิต การทำงาน การคิด การพูด การวางตัว การรู้จักเพื่อน การช่วยเหลือและดูแลกันและกันในระหว่างเรียน ได้มากจริง ๆ
โดยเฉพราะความมีสติ ที่สำคัญมากที่สุด ขอบคุณกับทุก ๆ สิ่งที่อาจารย์มอบให้ จากใจจริง ๆ ค่ะ

คนขายกาแฟ

มีคุณลุงคนหนึ่งพายเรือขายกาแฟอยู่แถวตลาดน้ำ พอสายๆ แดดเริ่มแรง ของขายหมด แกก็พักผ่อนนอนล่องเรือ เป่าขลุ่ยรับลม นักท่องเที่ยวจากกรุงเทพฯ ไปเห็นเข้า ก็บอกว่า "ลุง ของขายหมดทำไมไม่ทำมาขายเพิ่มเยอะๆ ต่อไปก็อาจตั้งเป็นร้านแกแฟใหญ่ๆ ขยายสาขาไปเมืองต่างๆ ขายกาแฟไปทั่วโลกเลยก็ได้"

ลุงก็ถามว่า "ขายกาแฟไปทั่วโลกแล้วดีอย่างไร"

นักท่องเที่ยวชาวกรุงก็ตอบว่า "อ้าว ลุงก็จะได้รวยๆ นั่งนอนรับลมเล่นริมน้ำสบายใจยังไงก็ได้ไงลุง"

คุณลุงส่ายหัวก่อนพายเรือหนีออกไป พร้อมพึมพำเบาๆ ว่า "แล้วนี่คิดว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ละ"

ที่มา:หนังสือเข็มทิศชีวิต